WINDenSTILTE (6-7-8-9 mei, 397 km)
10 mei 2015 - Veigné, Frankrijk
We raken een beetje gewend aan het serieus draaien van fietsuren maar wat zwaar valt blijft de onophoudelijke wind die ons vanuit het Zuidwesten plaagt. In Compiegne overnachten we in een historische refugee: een kerk met 10 slaapplaatsen voor Santiagogangers. Mijn lichaam zit in een soort overdrive waardoor ik die nacht geen minuut slaap. Op 7 mei stap ik dan ook redelijk groggy op mijn fiets voor de volgende etappe. Het groepje waarin ik fiets is inmiddels tot 5 peregrino's uitgegroeid. Yvonne, die deze tocht met een elektrische fiets onderneemt, komt redelijk hard ten val doordat ze met haar wiel in een spoorrail blijft hangen. Met als gevolg een paar gekneusde ribben. In Meru een gites kunnen boeken en heerlijk Marokkaans gegeten in een lokaal restaurant. Op 8 mei weer vroeg op de fiets. De dorpen waar we doorheen fietsen zijn verlaten en stil. Niemand op straat en nergens ook maar een spelend kind te bekennen. Lokale speeltuintjes zijn leeg en de enige vriend van de schommel is de wind die haar heen en weer beweegt. In een café vraag ik om water. Vanuit de keuken rolt een vrouw zittend in een bureaustoel langzaam naar de toog. Ik zie een immens dik been waaromheen nog een soort tafellaken is gewikkeld. Wat een arbeidsmoraal. 's Avonds geslapen in een vies kamertje boven een Chinees restaurant in Maintenon. Heb de hele nacht het idee dat de zoete geur van Tjap Tjoy via het raam de kamer binnenkomt. Gelukkig begroet ik hier voor de eerste keer het roze toiletpapier voor het complete Franse vakantiegevoel. Op 9 mei uitgezwaaid door de Chinese uitbater en ontbeten in de natuur om vervolgens weer het gevecht aan te gaan met de wind. Voorbij Chartres naar lokale slager om eten te kopen voor de lunch. De man had door de jaren heen iets te veel gegeten uit zijn eigen winkeltje: hij was zo dik dat zijn oorlelletjes horizontaal stonden door het opkruipende nekvet. Z'n jambon was overigens heerlijk. En ook vandaag weer 2 peregrino's extra in de karavaan. Begint een beetje op een peloton te lijken. Gelukkig wordt het landschap vlakker en de dorpen levendiger. Nu nog wachten op een dag van windstilte.
Altijd fijn om op een saai kantoor dit soort stukjes te lezen en de foto's te zien.
Houd nog even vol, jullie zijn al bijna op de helft, haha!
Groetjes Ricky van Dickie
En Pip roept net in mijn oor dat ze via de app leest dat jullie in de tent gaan vanavond!
Goede nacht gewenst mannen. Hoor de verhalen morgen wel weer.
x Win
nico