Een maf idee

Na een gezellige Brabantse avond ergens in oktober 2014 vroeg Dick of ik zin had in een wat langer fietstochtje met hem. Even loskomen van alles en opnieuw onze langdurige en zeker niet langdradige vriendschap bevestigen zo was het idee. Nog in half beschonken toestand bedachten we om ergens in het voorjaar van 2015 over de ingesleten paden naar Santiago de Compostela te fietsen. Kortom, een ware pelgrimage. Hoe viel dit te rijmen met mijn bijna goddeloze bestaan? Weliswaar heb ik de kerk een aantal jaren gediend als toegewijd misdienaar. Dat overigens alleen maar omdat dit voor mij de enige mogelijkheid was jaarlijks een bezoek te brengen aan de Efteling, de kerkelijke beloning voor het feit dat je drie keer per week klaarstond voor de gelovige gemeenschap in de Eindhovense wijk Oud-Woensel. Maar gelukkig zijn God's wegen ondoorgrondelijk en gaat de kerk met haar tijd mee: pelgrimeren mag van onze kerkelijke leiders tegenwoordig ook om slechts spiritueel te groeien. Gaan met die banaan dacht ik, want daar is nog een hoop te winnen voor mij. Achtergrond van dit verhaal is dat iedere Peregrino, de pelgrim, op pad gaat met zijn of haar geloofsbrief (Credencial del Peregrino). En ja, aangezien dit document vol moet worden gestempeld gedurende je reis en geldt als het bewijs dat je deze ook hebt volbracht, geven Dick en ik graag gehoor aan de eis om spiritueel in hogere sferen te komen. Wij gaan geen stempeltje missen. Een maf idee gaat werkelijkheid worden als wij op 2 mei vertrekken voor een ongetwijfeld memorabel fietstochtje!